Katarzyna Serkowska "Akwa Afekty"
Wydział: Rzeźba i Intermedia
Katarzyna Serkowska "Akwa Afekty"
Wystawa indywidualna absolwentki kierunku Intermedia i laureatki nagrody CSW Łaźnia w konkursie Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych 2022
wystawa czynna: 28.04.2023-21.05.2023
miejsce: ŁAŹNIA 1 ul. Jaskółcza 1, Gdańsk – Dolne Miasto
Wiecej informacji - przejdź na stronę
Wystawa jest częścią programu Inkubator CSW Łaźnia i realizowana jest w ramach nagrody przyznanej artystce przez CSW Łaźnia w konkursie Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych 2022.
Katarzyna Oliwia Serkowska – Urodzona w 1992 r w Warszawie. Dyplom magisterski z wyróżnieniem zrealizowała na Wydziale Intermediów w Pracowni Działań Transdyscyplinarnych prof. Grzegorza Klamana w 2021 roku. Członkini Galerii UL w Gdańsku. Zajmuje się fotografią artystyczną, post-fotografią oraz nowymi mediami (bio-art, sztuka generatywna), a także tworzy instalacje. W centrum jej artystycznych zainteresowań leży relacja z naturą, tematy związane ze środowiskiem naturalnym, często w swoich pracach poszukuje ona powiązań człowieka z naturą, dających poczucie sensu i definiujących ludzką egzystencję. Praca dyplomowa pt: Martwa Natura była pokazywana na licznych wystawach oraz została nagrodzona przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w konkursie Najlepszych Dyplomów 2021. W ramach tej nagrody, odbyła się indywidualna wystawa w CSW Łaźnia nowej pracy pt. Akwa Afekty, na realizację której Katarzyna otrzymała również Stypendium Kulturalne miasta Gdańsk 2023.
W „Akwa Afekty” artystka w naturze poszukuje symboli przemijania, śmierci i żałoby, a także opowiada o wodzie. Punktem wyjścia stało się osobiste doświadczenie straty oraz poszukiwanie sensu w towarzyszącym jej uczuciu smutku. Postrzeganie śmierci i obrzędów z nią związanych zmieniało się na przestrzeni wieków: od łączenia śmierci z przemianą duchową i cielesną (co było istotnym elementem większości religii i systemów filozoficznych) po obecną instytucjonalizację i medykalizację odejścia. W naszej kulturze śmierć bywa postrzegana jako coś anormalnego, kategoryzowanego jako choroba, zepchniętego na margines. Wszystko to wpływa na uproszczenie współczesnych obrządków pogrzebowych. Według artystki jest to kolejny krok oddalający nas od utożsamiania śmierci z naturalnym procesem życia, do natury przynależnym. Jak radzimy sobie z cierpieniem i przemijaniem w zdesakralizowanej kulturze? Obecnie inaczej postrzegamy również płacz, który najczęściej kojarzony bywa ze słabością. Łzy stanowią pewnego rodzaju znak, który wskazuje na to, co pozostaje w człowieku niewidoczne. Są ważne, nie tylko z biologicznego punktu widzenia. „Akwa Afekty” to z jednej strony opowieść o poszukiwaniu form ekspresji emocji uwięzionych w wodzie – łzach, będących wyrazem straty. W pracy zostają one włączone w obieg natury i otwierają nowy cykl. Z drugiej – jest to też opowieść o naszej więzi z przyrodą zachodzącą w niej odwieczną cyrkulacją, będącą źródłem siły, odnowy i wewnętrznego wzrostu. W prezentowanych instalacjach artystka wykorzystała biologiczne medium, jakim jest woda, łzy i żywe organizmy – rośliny. Połączyła naukę z mitologią, bio-art z symboliką. Zwraca też uwagę, że prace z obszaru art&science często oczarowują „laboratoryjną estetyką”: szkłem, żywymi kolorami, rurkami, światłem. Świadome przesunięcie estetyki bio-artu w inną stronę, wskazuje zatem na postawę niejednoznacznie ironiczną wobec sztuki biologicznej. Natura, woda, rośliny są w pracy i w życiu dla Katarzyny sposobem docierania do sacrum, takich jak sens życia, poszukiwanie przekonań wiążących człowieka ze światem. To osobista afirmacja transcendencji, która pozwala odkrywać cel, niewidzialną rzeczywistość.
Katarzyna Oliwia Serkowska – Urodzona w 1992 r w Warszawie. Dyplom magisterski z wyróżnieniem zrealizowała na Wydziale Intermediów w Pracowni Działań Transdyscyplinarnych prof. Grzegorza Klamana w 2021 roku. Członkini Galerii UL w Gdańsku. Zajmuje się fotografią artystyczną, post-fotografią oraz nowymi mediami (bio-art, sztuka generatywna), a także tworzy instalacje. W centrum jej artystycznych zainteresowań leży relacja z naturą, tematy związane ze środowiskiem naturalnym, często w swoich pracach poszukuje ona powiązań człowieka z naturą, dających poczucie sensu i definiujących ludzką egzystencję. Praca dyplomowa pt: Martwa Natura była pokazywana na licznych wystawach oraz została nagrodzona przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w konkursie Najlepszych Dyplomów 2021. W ramach tej nagrody, odbyła się indywidualna wystawa w CSW Łaźnia nowej pracy pt. Akwa Afekty, na realizację której Katarzyna otrzymała również Stypendium Kulturalne miasta Gdańsk 2023.
W „Akwa Afekty” artystka w naturze poszukuje symboli przemijania, śmierci i żałoby, a także opowiada o wodzie. Punktem wyjścia stało się osobiste doświadczenie straty oraz poszukiwanie sensu w towarzyszącym jej uczuciu smutku. Postrzeganie śmierci i obrzędów z nią związanych zmieniało się na przestrzeni wieków: od łączenia śmierci z przemianą duchową i cielesną (co było istotnym elementem większości religii i systemów filozoficznych) po obecną instytucjonalizację i medykalizację odejścia. W naszej kulturze śmierć bywa postrzegana jako coś anormalnego, kategoryzowanego jako choroba, zepchniętego na margines. Wszystko to wpływa na uproszczenie współczesnych obrządków pogrzebowych. Według artystki jest to kolejny krok oddalający nas od utożsamiania śmierci z naturalnym procesem życia, do natury przynależnym. Jak radzimy sobie z cierpieniem i przemijaniem w zdesakralizowanej kulturze? Obecnie inaczej postrzegamy również płacz, który najczęściej kojarzony bywa ze słabością. Łzy stanowią pewnego rodzaju znak, który wskazuje na to, co pozostaje w człowieku niewidoczne. Są ważne, nie tylko z biologicznego punktu widzenia. „Akwa Afekty” to z jednej strony opowieść o poszukiwaniu form ekspresji emocji uwięzionych w wodzie – łzach, będących wyrazem straty. W pracy zostają one włączone w obieg natury i otwierają nowy cykl. Z drugiej – jest to też opowieść o naszej więzi z przyrodą zachodzącą w niej odwieczną cyrkulacją, będącą źródłem siły, odnowy i wewnętrznego wzrostu. W prezentowanych instalacjach artystka wykorzystała biologiczne medium, jakim jest woda, łzy i żywe organizmy – rośliny. Połączyła naukę z mitologią, bio-art z symboliką. Zwraca też uwagę, że prace z obszaru art&science często oczarowują „laboratoryjną estetyką”: szkłem, żywymi kolorami, rurkami, światłem. Świadome przesunięcie estetyki bio-artu w inną stronę, wskazuje zatem na postawę niejednoznacznie ironiczną wobec sztuki biologicznej. Natura, woda, rośliny są w pracy i w życiu dla Katarzyny sposobem docierania do sacrum, takich jak sens życia, poszukiwanie przekonań wiążących człowieka ze światem. To osobista afirmacja transcendencji, która pozwala odkrywać cel, niewidzialną rzeczywistość.
