Przedmiotem wykładu będzie prześledzenie procesu i dróg wprowadzania realizmu socjalistycznego do polskiej fotografii artystycznej w latach 1948-1949. Autor zderzy ze sobą warunkujące ten proces konteksty – polityczne, instytucjonalne i artystyczne.

Osią wykładu będzie analiza pierwszych socrealistycznych wystaw eksponowanych w Warszawie – Praca robotnika i rolnika oraz Pokój zwycięża. Szczególnie dużo miejsca autor poświęci tej drugiej, głównie z uwagi na fakt, że była rodzajem manifestu środowiska fotograficznego, opowiedzeniem się po stronie ideowej socrealizmu. Manifestu, w którym na szeroką skalę koncentrowała się nowa metoda przedstawiania rzeczywistości. Wystawa ta była znamienna również z innego powodu – wykonana w oparciu o scenariusz, który stanowił jedną z charakterystycznych oznak myślenia w typowych dla socrealizmu kategoriach – kolektywnego tworzenia.

Podczas wykładu zaprezentowane i omówione zostaną dzieła Jerzego Strumińskiego, Henryka Hermanowicza, Edwarda Hartwiga i Maksymiliana Wrocławskiego. Ich prace miały charakter wzorcowych dla pierwszej fazy socrealizmu w polskiej fotografii.