Po skończeniu studiów zastanawiałam się:
Czy w ogóle będzie mi się chciało jeszcze tworzyć?
Czy ta potrzeba będzie we mnie narastać bez nakazu z zewnątrz?

Balam się, że jeśli ta chęć się nie pojawi, to okaże się, że artystką nie jestem, a byłam tylko w ramach działania uczelni artystycznej, która dotąd porządkowała moj styl życia, zmuszała do rytmiczności tworzenia.

Na studiach tworzyłam tak, aby każdy z użytych w pracy artystycznej elementów, rodzaje materiałów i ich stosunek względem siebie oraz kontekst, w którym prace były prezentowane, miały swoje znaczenie.

Po skończeniu studiów potrzebowałam na nowo znaleźć siebie, swój rytm, powrócić do czystej radości z tworzenia, przypomnieć sobie od czego w ogóle ta droga podążania ścieżką twórczą się zaczęła.

Zajrzałam w siebie i zaczęłam malować dla przyjemności płynącej z czystej zabawy. Oto efekty.

 

Wydarzenie na fb – przejdź na stronę