Klaudia Prabucka

Kierunek studiów: Sztuka Mediów i Animacja
Tytuł pracy: „Śmierć i śledź”
Promotorzy: prof. dr hab. Kamil Kuskowski, prof. dr. hab. Wojciech Łazarczyk

Urodzona w 1997 r. Absolwentka Akademii Sztuki w Szczecinie na kierunku Sztuka Mediów i Animacja (2022). W swoich pracach analizuje i reinterpretuje konflikty społeczne. Uwielbia bawić się językiem i jego elastycznością poprzez różnorakie media takiej jak malarstwo, animacje, video czy obiekt. Jej prace pokazywane były w galeriach takich jak BWA Bielsko Biała, BWA Gorzów Wielkopolski oraz na festiwalach takich jak „Film Polska” w Berlinie, „Nowe Horyzonty” we Wrocławiu czy „Short Waves” w Poznaniu. W 2022 roku otworzyła indywidualną wystawę w Trafo w Szczecinie.

Born 1997. Graduated New Media Masters course in Academy of Art in Szczecin (2022). In her works she’s analysing and reinterpreting social conflicts. She loves to play with language and it’s flexibility. Her works were shown in galleries like BWA Bielsko Biała, BWA Gorzów Wielkopolski and festivals such as “Film Polska” in Berlin, “New Horizons Film Festival” and “Short Waves”. In 2022 she opened solo exhibition in Trafo Gallery in Szczecin.

Śmierć i śledź

Prace te są opowieścią o zmarłej babci. Ilustrują one historie z mojego wczesnego dzieciństwa. Członkowie mojej rodziny wciąż powtarzają jak zakrztusiłam się śledziem; kiedy miałam roczek babcia uratowała mi życie wlewając litr oleju do mojego gardła. Po 23 latach śledziem krztusi się babcia. Nikt nie wlewa jej oleju. Życie i śmierć babci zyskuje status legendy. Rzeczywistość staje się fikcją, czas przestaje być linearny, fakty w niej mieszają się z imaginacją. Emocje związane ze śmiercią i pogrzebem formują nową rzeczywistość, której biegunami są stalowa trumna, i zimna zmaskulinizowana postać, których dopełnieniem są włóczkowe miękko opadające dwa żeńskie wydrążone ciała – skóry.

These works are a story about a deceased grandmother. They illustrate stories from my Elary childhood. My family members still tell me how I choked on a herring; When I was one year old my grandmother saved my life by pouring a liter of oil down my throat. After 23 years, grandma chokes on herring. No one pours oil on her. Grandma's life and death gain legendary status. Reality becomes fiction, time ceases to be linear, facts mix with imagination. Emotions related to death and funeral form a new reality, whose poles are a steel coffin and a cold masculinized figure, which are complemented by two hollow female bodies – skins, softly drooping in yarn.