Rzecz o pragnieniu

„Forma przestrzenna to transparentny worek z wodą, w wymiarach o dużej skali 3 x 3,5 m. Swobodnie postawiony, nabiera kształtu który dyktuje materiał i ciśnienie. Nie jest narzuconą geometrią, raczej decyduje w niej przypadkowość. Woda jako materia, która zasadniczo nie posiada własnego kształtu, w tej kompozycji nadaje formę. Wszystkie miękkości, zagięcia obiektu, dają wrażenie kontroli nad materią, jednak pozostawiają cień niepewności. Uzupełniony obrazem, w którym minimalny ruch granicy stanowi śmiertelne zagrożenie. Tak trudno określić dokładny moment który jest niebezpieczny, kiedy jest już za dużo, a kiedy możemy sobie pozwolić jeszcze na więcej. Instalacja jest refleksją nad rzeczami które – jak woda – z natury nie posiadają swojej formy. Tak samo ludzkie pragnienie – przyjmuje formę „tego do czego dążymy”. Ale to w tej abstrakcyjnej masie ukryty jest potencjał- wewnętrzna siła, która grozi nam niekontrolowanym rozlaniem.”

A thing about desire

„The spatial form is a transparent 3 × 3.5 m sack with water. As it’s left freely, it gains its shape from the material and pressure. Its geometry is not imposed, it’s rather random. Water as matter generally does not have a shape, however in this composition it does. Each softness, angulation gives the feeling of control over matter, leaving a bit of insecurity. Supplemented by a picture, in which even a minimal move may be lethal. It is hard to define an exact moment when it is dangerous, when it is too much and when we can allow ourselves for more. The installation is a reflexion over things, which – like water – do not have its form. The same happens with the human desire – it gets the form of ‚what we want’. But in this abstract mass there is a hidden potential – an inner force that threatens with an unihibited spill.”