12 marca 2021 r. przypada dziewiętnasta rocznica uchwalenia przez Senat Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, na wniosek Rady Wydziału Malarstwa i Grafiki, nadania Profesor Teresie Pągowskiej tytułu doCtora honoris causa. 

Nadanie tytułu doctora honoris causa prof. Teresie Pągowskiej w Dworze Artusa w Gdańsku. Prof. Teresa Pągowska i senat ASP, fot. Witold Węgrzyn; Archiwum ASP w Gdańsku sygn. VII/247/004

Malarstwo jest u mnie niezwykle silną potrzebą, pasją, więc gdy maluję – jestem sama: tylko ja i obraz… – mówiła artystka podczas rozmowy z Elżbietą Dzikowską – W mojej podświadomości rodzi się obraz. On we mnie istnieje. Poprzez błądzenie, uparte szukanie, ośmielanie wyobraźni, ryzyko – zaczynam uzyskiwać precyzję widzenia.

E. Dzikowska, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Izabelin-Warszawa 2011, wersja audio, wyd. Audioteka, lektor: Maria Maj, Krystyna Czubówna, Krzysztof Gosztyła, Warszawa 2011.

Teresa Pągowska podczas tworzenia polichromii na kamienicach przy ul. Długiej, fot. Zygmunt Szymoniak, Archiwum ASP w Gdańsku sygn. X/46a/378

Poprzez odbieganie od pozornie realnej formy oraz deformacje, wyrażała ruch malowanych przez siebie postaci, przeważnie kobiet, które pozwalały jej precyzyjniej przełożyć postać ludzką na rodzaj znaku. Ale nie dzieliła twórczości na kobiecą i męską, uważała, że sztuka może być tylko, […] dobra lub zła, interesująca i nieciekawa, fascynująca widza i taka, która go zostawia obojętnym. Powinno się powiedzieć, że albo coś jest sztuką, albo nią nie jest i nie ma znaczenia, kto był jej twórcą.

E. Dzikowska, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Izabelin-Warszawa 2011, wersja audio, wyd. Audioteka, lektor: Maria Maj, Krystyna Czubówna, Krzysztof Gosztyła, Warszawa 2011.

Teresa Pągowska, obraz, 1964 r., fot. Zygmunt Szymoniak, Archiwum ASP w Gdańsku sygn. X/134/267

Obrazy artystki z lat 2003-2006, choć utrzymane w charakterystycznym dla niej stylu, zaskakują kolorystyką, tematyką i świeżością. O jednej z ostatnich prac opowiadała w rozmowie z Katarzyną Sołtan i Piotrem Młodożeńcem, Namalowałam akt i nie wiedziałam, czym go zamknąć, czegoś mi brakowało. I pamiętam, że Ola mnie zawołała na obiad. I ja nagle pomyślałam sobie – biorę puszkę białej farby emulsyjnej, czyli takiej gęstej i największy pędzel, położyłam ten obraz na podłodze i namalowałam tą farbą tę biel i w nią mokrą, wmalowałam te niebieskie formy. Poszłam na obiad i powiedziałam sobie, że zobaczę po obiedzie, jak to wygląda. I strasznie się cieszyłam, że ten obraz nie przypomina moich wcześniejszych.

Źródło: https://www.polishartworld.com/post/ostatnie-obrazy-teresy-p%C4%85gowskiej

Obraz Teresy Pągowskiej, pt. Memento. Grzegorzowi Przemykowi (1985), obecnie prezentowany jest na wystawie „Nowe spojrzenie” w Galerii Polskiej Sztuki Współczesnej, Oddział Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku, fot. Witold Węgrzyn (Projekt „75/75”. 75 dzieł na 75-lecie ASP w Gdańsku).

Oprac. merytoryczne Monika Głowińska

Koordynacja projektu Anna Polańska