Krzesło Diago jest efektem wielu eksperymentów materiałowych i konstrukcyjnych. Idea projektu narodziła się z inspiracji polskim wzornictwem 2. poł. lat 50. XX wieku – m. in. Krzesłem Płucka Marii Chomentowskiej oraz Muszelka Teresy Kruszewskiej. Zastosowana w nich technologia gięcia sklejki stała się przyczynkiem do rozważań nad pomysłem „wytnij płaski kształt i uformuj z niego przestrzenną bryłę”.

Finalny kształt siedziska to kompromis wielu linii, płaszczyzn i kątów. Trudność w projekcie polegała na bezinwazyjnym łączeniu formy po zgięciu. Nawet po uzyskaniu właściwego kształtu oparcie było łączone na śruby u góry, co nie zapewniało odpowiedniej wygody siedzącemu. Rozwiązaniem problemu okazało się przeniesienie łączeń na dół, co sprawiło, że całość stała się logiczna i wygodna. Ostatnią, najnowszą odsłoną Diago jest hoker, który występuje w dwóch wysokościach: w wersji kuchennej i barowej.

www.tabanda.pl